Dzięki dzisiejszym dobrze rozwiniętych technikom badań audiologicznych przydatność badania ogranicza się głównie w przesiewowej ocenie słyszenia u osób z podejrzeniem wady słuchu. Metoda stosowana podczas wstępnej oceny słyszenia u dzieci przez lekarzy pierwszego kontaktu oraz u pozostałych pacjentów u których zachodzi podejrzenie utraty ostrości słyszenia. 

Do badania szeptem wystarcza niezbyt rozległe pomieszczenie, na przykład pokój o długości 6-7 metrów. Zdrowy człowiek głośną mowę słyszy z odległości około 100 m. W badaniu mową głośną niemożliwe jest dokładne wyłączenie ucha nie badanego. Poza tym ucho prawidłowe jak najdokładniej zatkane słyszy mowę potoczną z odległości 6 m szept zaś tylko z odległości 40-50 cm. W badaniu szeptem łatwiej jest utrzymać siłę głosu na jednym poziomie. Badając mową, należy zachować jednakowe tempo mówienia.
Norma dla słyszenia szeptu wynosi 6m, ale zdrowi i młodzi słyszą szept z odległości ok. 20 m. Aktualną odległość, z której badany słyszy, ustalamy na podstawie tej odległości, z której badany słyszy i powtarza 100% wszystkich podawanych słów. Aby badanie było porównywalne, muszą być zachowane także następujące zasady: pomieszczenie, w którym bada się słuch, powinno być ciche (poziom hałasu nie większy niż 35-45 dB w paśmie mowy). Do badania mową używamy zwykle liczb, ponieważ jest to łatwy, znany materiał słowny. Aby badanie było porównywalne, należy używać tego samego testu.

Badanie polega na podawaniu po 10 słów – liczb z danej odległości. Odległość, z której badany słyszy i rozumie, dowodem czego jest bezbłędne powtarzanie 100% podawanych słów, notujemy jako odległość aktualnego słuchu.

Normy słyszenia szeptu:

Szept z mniej niż 1 m — znaczne upośledzenie słuchu.

Szept z 1—3 m — średnie upośledzenie słuchu.

Szept z 3—6 m — nieznaczne upośledzenie słuchu.

Szept z 6 m — norma. 

Badanie to ma jedynie charakter poglądowy. Ilościowe określenie wydolności narządu słuchu stwierdza się za pomocą badań audiologicznych z użyciem specjalistycznego sprzętu.